Sekretariat szkoły czynny dla interesantów:

  poniedziałek, wtorek,  środa, czwartek
  w godz. 8⁰⁰ -16⁰⁰

  piątek - nieczynny

   

Kierownik gospodarczy:

                                p. Bożena Zalewska - Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

                                   Sekretarz szkoły - kierownik sekretariatu:    

                                  p. Elżbieta Rakowska - Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

                                         

                         Sekretariat uczniowski:

                               p. Elżbieta Rakowska - Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

                         Kierownik stołówki:

                        p. Monika Szala

                                   Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 
     

                           Specjalista ds. kadr:

                         p. Joanna Hoppa

                          Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

                                     
Godziny pracy terapeuty pedagogicznego
w roku szkolnym 2024/2025
                                                   
mgr Katarzyna Krakowiak  

                          

                             PONIEDZIAŁEK: 11:45 – 15:05                            

WTOREK:              7:40 – 14:50

ŚRODA:                 7:40 – 13:50

CZWARTEK:          7:40 – 13:50

                                                          PIĄTEK:                 7:40 – 10:20

 

 

POMOC TERAPEUTYCZNA W SZKOLE 110

Do obowiązków terapeuty pedagogicznego należy:

1) prowadzenie badań diagnostycznych uczniów z zaburzeniami
i odchyleniami rozwojowymi lub specyficznymi trudnościami w uczeniu się w celu rozpoznania trudności oraz monitorowania efektów oddziaływań terapeutycznych;

2) rozpoznawanie przyczyn utrudniających uczniom aktywne i pełne uczestnictwo w życiu oddziału przedszkolnego i szkoły;

3) prowadzenie zajęć korekcyjno - kompensacyjnych oraz zajęć rewalidacyjnych;

4) podejmowanie działań profilaktycznych zapobiegającego niepowodzeniom edukacyjnym uczniów, we współpracy z rodzicami uczniów;

5) współpraca z radą pedagogiczną szkoły, z poradnią psychologiczno-pedagogiczną i innymi placówkami specjalistycznymi w:

• rozpoznaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań
  i uzdolnień,  w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo
  w życiu oddziału przedszkolnego i szkoły.
• udzielaniu pomocy psychologiczno - pedagogicznej.

6) prowadzenie następującej dokumentacji:

• dziennika pracy, w którym rejestruje się wykonanie czynności,
• ewidencji uczniów uczęszczających na zajęcia korekcyjno - kompensacyjne
  i rewalidacyjne,
• prowadzenie i opracowywanie indywidualnych programów terapii uczniów,
• prowadzenie innej dokumentacji wynikającej z charakteru pracy.

 

            

⁰⁰

 

Co to jest dysleksja, dysgrafia, dysortografia?

Dysleksja to termin stosowany zwykle w stosunku do osób dorosłych, a przynajmniej nastolatków. W przypadku dzieci poniżej dziesiątego roku życia mówimy raczej o dysleksji rozwojowej. Dysleksja rozwojowa może - choć nie musi - przekształcić się w dysleksję.

Termin dysleksja rozwojowa obejmuje kilka rodzajów zaburzeń:

•    Dysleksja - rozumiana jako trudności w czytaniu, przejawiające się zaburzeniami tempa i techniki czytania, jak i stopnia rozumienia treści. Używanie terminu "dysleksja" do określenia kłopotów z czytaniem zwiększa bałagan w terminologii, jednak tak się niezbyt szczęśliwie przyjęło.
•    Dysortografia - czyli trudności z opanowaniem poprawnej pisowni. Żeby można było stwierdzić dysortografię trzeba sprawdzić, czy dziecko popełnia błędy ortograficzne mimo dobrej znajomości zasad pisowni. U dzieci popełniających błędy ortograficzne i nie znających zasad pisowni trudno mówić o dysortografii.
•    Dysgrafia - czyli niski poziom graficzny pisma (potocznie mówimy, że dziecko brzydko pisze). Litery pisane przez dziecko są koślawe, różnej wielkości i często lądują na niewłaściwej wysokości. Praktycznie wszystkie dzieci zaczynające pisać popełniają tego typu błędy, więc występowanie ich w pierwszym zeszycie nie stanowi podstawy do obaw. Problem pojawia się, gdy błędy utrzymują się mimo upływu czasu.

CO POWINNO ZANIEPOKOIĆ RODZICA?

Jeśli u dziecka występują:
• problemy z orientacją kierunkową (mylenie, gdzie prawo, gdzie lewo),
• nieustalona dominacja jednej strony ciała (dziecko jest oburęczne albo praworęczne, ale przez dziurkę patrzy lewym okiem, nastawia lewe ucho),
• zaburzenia uwagi, pamięci (nie może zapamiętać dni tygodnia, pór roku, nauczyć się wierszyka),
• niesprawność ruchowa, w tym manualna, zwłaszcza u chłopców: kłopoty z zapinaniem guzików, sznurowaniem butów, myciem rąk, jedzeniem za pomocą sztućców, utrzymaniem równowagi, nauką jazdy na rowerze, grą w piłkę lub w klasy,
• “małpi chwyt”, za mocne lub za słabe przyciskanie ołówka,
• nadruchliwość, impulsywność, niezrównoważenie emocjonalne,
• trudności w budowaniu z klocków, układaniu puzzli,
• notoryczne przekręcanie wyrazów i wady wymowy (dziecko sepleni, nie wymawia “r”, jąka się),
• w szkole zapisywanie liter od prawej do lewej lub w odbiciu lustrzanym, zmienianie przedrostków i przyimków, przestawianie głosek, przekręcanie słów.

Co to jest terapia pedagogiczna?

• Stymulowanie i usprawnianie rozwoju funkcji psychomotorycznych

• Wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach dzieci

• Eliminowanie niepowodzeń szkolnych oraz ich emocjonalnych i społecznych konsekwencji - dzieci wymagają wyrównywania braków w sferze psychicznej w skutek doświadczania negatywnych ocen i kar, a więc zainteresowanie ich tym co jest dla nich atrakcyjne i możliwe do osiągnięcia oraz dostrzeganie uzdolnień, sukcesów i pozytywnych cech.

UWAGA !
SKUTECZNOŚĆ TERAPII PEDAGOGICZNEJ ZALEŻY W DUŻEJ MIERZE OD KONTYNUOWANIA ĆWICZEŃ W DOMU
 

Przykładowe ćwiczenia dla dzieci dyslektycznych

Warto pamiętać, że objawów dysleksji rozwojowej nie da się całkowicie wyeliminować, ale można je w znacznej mierze zredukować. Nie wystarczy wkuwanie regułek ortograficznych i zaganianie dziecka do jak najczęstszego czytania.Konieczna jest systematyczna praca, prowadzona wytrwale przez długi czas.

1.1. Ćwiczenia usprawniające analizator wzrokowy

• Wyznaczanie granic wyrazów w tekście napisanym bez przerw, wstawienie znaków interpunkcyjnych w odpowiednich miejscach.
•  Gra w scrabble, domino obrazkowe, literowe lub sylabowe.
•  Czytanie tekstu napisanego różną czcionką.

1.2. Ćwiczenia usprawniające analizator słuchowy

•  Układanie z podanych słownie wyrazów jak największej ilości nowych wyrazów.
•  Zabawa w głuchy telefon.
• Wymyślanie słów, które kończą się na ostatnią sylabę wyrazu podanego wcześniej przez innego ucznia (wyrazowe domino).

1.3. Ćwiczenia redukujące zaburzenia lateralizacji i orientacji w przestrzeni

•    Kreślenie w powietrzu dużych kulistych kształtów obiema rękami.
•    Zamalowywanie dużych powierzchni obiema rękami.
•    Kreślenie równocześnie obiema rękami określonych wzorów.

1.4. Ćwiczenia na czytanie ze zrozumieniem

•   Wypełnianie luk w tekście.
•   Nadawanie tytułów akapitom przeczytanego tekstu.
•   Rozwiązywanie rebusów.

1.5. Ćwiczenia ortograficzne

•   Praca ze słownikiem ortograficznym.
•   Krzyżówki ortograficzne.
•   Tworzenie wyrazów pokrewnych do wyrazów z trudnością ortograficzną, np. marzec – marcowy.

 

DOBRA KSIĄŻKA:

• Bogdanowicz M., O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu. Odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli, Linea, Lublin 1994
• Bogdanowicz M., Przygotowania do nauki pisania. Ćwiczenia grafomotoryczne według Hany Tymichovej, Harmonia, Gdańsk 1992
•  Kaszuba-Lizurej A., W krainie ortografii, Wydawnictwo Innowacje, Katowice 2001
• Pomirska Z., Wygraj z dysleksją. Zbiór ćwiczeń usprawniających umiejętność czytania, Wydawnictwo Pedagogiczne ZNP, Kielce 2004

 

Terapeuta Pedagogiczny
Katarzyna Krakowiak

POMOC PEDAGOGICZNA W SZKOLE 110

 

 

                                             Godziny pracy pedagoga szkolnego
                                                 w roku szkolnym 2024/2025

            mgr Karolina Jurys                                     

                   WTOREK 08:30 – 14:00          
          ŚRODA 08:30 – 14:00

Godziny pracy pedagoga specjalnego
 w roku szkolnym 2024/2025

mgr Ewa Nowak

PONIEDZIAŁEK 12:30 - 16:00
CZWARTEK 12:30 - 16:00
PIĄTEK 12:00 - 16:00

 

 

Czym zajmuje się pedagog w szkole?

Zadania pedagoga szkolnego wg  Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 roku:

• Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia przyczyn niepowodzeń edukacyjnych oraz wspierania mocnych stron uczniów;
• Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w szkole w celu rozwiązywania problemów wychowawczych oraz wspierania rozwoju uczniów;
• Udzielanie pomocy psychologiczno – pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
• Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
• Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie i organizowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
• Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
• Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
• Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno - pedagogicznej;

 

WARTO WIEDZIEĆ

POMOC SOCJALNA DLA UCZNIÓW W ROKU SZKOLNYM 2024/2025

Rodzice uczniów znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej mogą korzystać z następujących form pomocy:

1. STYPENDIUM SZKOLNE I ZASIŁEK SZKOLNY

Wniosek o przyznanie stypendium szkolnego, bądź zasiłku szkolnego na rok szkolny 2024/2025 należy skierować bezpośrednio do OPS m. st. Warszawy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania ucznia (Ośrodek Pomocy Społecznej przy ul. Marywilskiej).

• Stypendium szkolne - do 15 września 2024 r. rodzice uczniów mogą składać wnioski o przyznanie pomocy w formie stypendium szkolnego.
• Zasiłek szkolny przysługuje uczniowi, który jest przejściowo w trudnej sytuacji materialnej z powodu zdarzenia losowego.

O zasiłek szkolny można ubiegać się w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od wystąpienia zdarzenia losowego. Jest to jednorazowe świadczenie pieniężne.

Szczegółowe informacje można uzyskać w OPS Białołęka ul. Marywilska 44 c, pod nr tel. 22 300 20 40 lub 22 300 20 41 lub na stronie internetowej: wsparcie.um.warszawa.pl

2. DOFINANSOWANIE POSIŁKÓW W STOŁÓWCE SZKOLNEJ PRZEZ OPS

Do OPS zgłaszają się opiekunowie prawni uczniów (w trudnej sytuacji materialnej, ze statusem UKR). Wniosek o przyznanie dofinansowania posiłków w stołówce szkolnej należy skierować do Ośrodka Pomocy Społecznej.

Szczegółowe informacje można uzyskać w OPS Białołęka ul. Marywilska 44 c, pod nr tel. 22 300 20 40 lub 22 300 20 41.

3. ZWOLNIENIE Z OPŁAT ZA KORZYSTANIE PRZEZ UCZNIA Z POSIŁKÓW W STOŁÓWCE SZKOLNEJ

Jeżeli wystąpiły przyczyny uniemożliwiające dofinansowanie uczniowi posiłków w stołówce szkolnej przez OPS, rodzice mogą złożyć wniosek w sprawie zwolnienia z opłat za korzystanie przez ucznia z posiłków w stołówce szkolnej.

Wnioski w sprawie zwolnienia z opłat za korzystanie przez ucznia z posiłków w stołówce szkoły wraz z wymaganymi dokumentami należy składać do pedagoga szkolnego lub w sekretariacie w nieprzekraczającym terminie do 6 września 2024 r. Wnioski niekompletne nie będą rozpatrywane.

Do wniosku należy dołączyć zaświadczenia o wysokości dochodów, a w przypadku, gdy nie jest możliwe uzyskanie takiego zaświadczenia, może to być oświadczenie o wysokości dochodów lub inne dokumenty, a w tym zaświadczenia z instytucji pomocy społecznej lub opinia pedagoga szkolnego, potwierdzające trudną sytuację materialną ucznia lub szczególnie uzasadniony przypadek losowy.

Na podstawie Zarządzenia Prezydenta m. st. Warszawy Nr 1351/2022 z dnia 16 sierpnia 2022 r.


DOKUMENTY DO POBRANIA:

 

Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży on-line

Materiały dla rodziców:

http://dzieckowsieci.fdn.pl/

 

Pomoc i wsparcie dla rodziców, których dzieci doświadczają zagrożeń online udzielana jest pod numerem 800 100 100 w Telefonie dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci.

 

 

Pomoc w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa online, dla osób poniżej 18 roku życia dostępna jest w Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 oraz na stronie 116111.pl.

BeSt-przeglądarka:

-Skuteczna ochrona dziecka podczas korzystania z Internetu
-Setki przyjaznych i bezpiecznych serwisów dla dzieci 3+
-Blokada dostępu do stron spoza katalogu BeSt, serwisu www.sieciaki.pl Fundacji Dzieci Niczyje
-Nawigacja przyjazna dzieciom
-Prosta instalacja programu

Program pełni rolę kontroli rodzicielskiej w Internecie. 

                                                                                                 http://best.fdn.pl

 

 

sieciaki.pl - poznaj bezpieczny Internet

 

 

dyzurnet.pl - tu możesz zgłosić nielegalne i szkodliwe treści

 

WARTO POCZYTAĆ

Jesteśmy w stanie wymienić wiele możliwości, jakie otwierają się przed dziećmi i młodzieżą dzięki informatyzacji. Jednak, obok niekwestionowanych korzyści, pojawiają się istotne i wcześniej nieznane zagrożenia.
 

Co mogą zrobić rodzice, aby chronić swoje dziecko przed zagrożeniami cyberprzestrzeni?

Wiele informacji i przydatnych wskazówek znajdziemy na stronach Fundacji Dzieci Niczyje: www.dzieckowsieci.fdn.pl.


10 porad dla rodziców dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci:

1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem. Bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem.

2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie. Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie.

3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci.

4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych. Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców.

5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci. Wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne.

6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka. Często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko Ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach.

7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści. Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej szerzące się przy użyciu stron internetowych, chatów, e-maila itp.

8. Zapoznaj dziecko z NETYKIETĄ – Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie. Przypominaj dziecku o zasadach dobrego wychowania. W Internecie obowiązują pewne reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp.

9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko. Przyglądnij się jak Twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w Sieci.

10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami. Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również dostarczycielem rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa.
 

http://fdn.pl/bezpieczenstwo-dzieci-i-mlodziezy-w-Internecie-0

 

Podstawowe zasady bezpieczeństwa:

1. Ustal z dzieckiem zasady korzystania z sieci adekwatne do jego wieku, takie jak: maksymalny czas spędzany w sieci, serwisy i strony internetowe, które może odwiedzać, sposoby reagowania na niebezpieczne sytuacje.

Możesz w tym celu posłużyć się „Umową o bezpiecznym korzystaniu z Internetu”, która jest dostępna w serwisie. By zwiększyć prawdopodobieństwo, że dziecko będzie przestrzegało zasad, nie narzucaj ich, ale uzgodnij je ze swoją pociechą – znajdźcie kompromis. Pamiętaj jednak o konsekwencji – robienie wyjątków, łamanie uzgodnień spowoduje, że dziecko nie będzie traktowało tych zasad poważnie.

2. Umieść komputer w powszechnie dostępnym miejscu w domu. Bądź obok swojego dziecka, kiedy surfuje po Internecie.

Nie musisz być policjantem, który sprawdza każdą ze stron, na które wchodzi Twoje dziecko. Nie pozwól jednak, by dziecko zamykało się sam na sam z komputerem w swoim pokoju. Jeśli komputer zostanie umieszczony tam, gdzie bywają wszyscy domownicy, jest mniejsze prawdopodobieństwo, że dziecko, zwłaszcza małe, trafi na treści nieprzeznaczone dla niego lub wejdzie w kontakt z niebezpieczną osobą. Twoje dziecko potrzebuje poczucia bezpieczeństwa, które możesz mu dać swoją obecnością i bliskością. Bądź z nim po to, by służyć mu radą i wskazać potencjalne zagrożenia.

3. Naucz dziecko zasady ograniczonego zaufania do osób i treści, na które trafia w sieci. Jeśli dopuszczasz możliwość kontaktów dziecka z osobami poznanymi w Internecie, kontroluj te znajomości. Reaguj na wszelkie podejrzane sytuacje! Zapewnij dziecko, że w sytuacji zagrożenia zawsze może liczyć na Twoją pomoc!

Jako rodzic jesteś odpowiedzialny zarówno za wprowadzenie swojego dziecka w świat realny, jak i wirtualny. Naucz je odróżniać wiarygodne źródła i fakty od wiadomości wyssanych z palca i informacyjnego szumu. Przekonaj je, że nie każda osoba spotkana w sieci jest tym, za kogo się podaje, a tym bardziej, że nie zawsze jest warta zaufania i otwartości. Naucz je, by samo nie rozpowszechniało fałszywych wiadomości, zwłaszcza dotyczących innych ludzi. Jeśli jesteś świadkiem podejrzanej sytuacji w której bierze udział Twoje dziecko – rozmawiaj z nim, daj mu poczucie, że ma w Tobie oparcie. Razem szukajcie najlepszego wyjścia z tej sytuacji. Nie zostawiaj dziecka sam na sam z jego problemami, nawet tymi, które wydają Ci się niepoważne, bo istniejące wyłącznie w internetowym świecie. To tylko dziecko – może mu brakować dystansu nawet do tak błahych spraw, jak natrętne wpisy internetowego trolla.

4.  Naucz dziecko chronić prywatność. Jeżeli zgadzasz się na korzystanie przez dziecko z serwisów społecznościowych, pomóż mu stworzyć bezpieczny profi, maksymalnie chroniący jego prywatność.

Dzieci często są nazbyt łatwowierne. Nie potrafią przewidzieć konsekwencji, jakie mogą je spotkać chociażby dlatego, że ujawniły swój wiek. Internet jest polem działania pedofilów, a informacja o wieku dziecka jest dla nich ogromnym ułatwieniem. Podobnie niebezpieczne może być ujawnienie przez dziecko numeru telefonu lub adresu zamieszkania. Jeśli zgadzasz się, by dziecko angażowało się w znajomości zdobywane w serwisach społecznościowych, naucz je chronienia informacji na swój temat, ale i ograniczonego zaufania do osób, które – często natarczywie lub podstępnie – chcą się z nim zaprzyjaźnić. Nie znasz przecież ich intencji.

5. Przekonaj dziecko, by zawsze konsultowało z Tobą materiały, które publikuje w Internecie. Naucz je rozwagi w takich sytuacjach.

Tak, jak w przypadku publikacji danych osobowych, dziecko nie zawsze jest w stanie realnie ocenić konsekwencje opublikowania w sieci jakichkolwiek materiałów. Internet nie zapomina – coś, co raz trafiło do sieci, dzięki możliwości wielokrotnego powielenia i umieszczenia na innych stronach, serwerach, serwisach, pozostaje praktycznie na zawsze. Dotyczy to zarówno zdjęć, filmów, jak i np. wpisów na internetowych forach. Bezmyślnie zamieszczone zdjęcie lub film będący dokumentacją głupiej zabawy mogą się zemścić w przyszłości, nawet tej odległej, bo dorosłej. Podobnie jest z materiałami, których założeniem jest obrażenie kogoś lub sprawienie mu przykrości. Umieszczenie ich w Internecie oznacza utratę kontroli nad nimi i ich rozpowszechnieniem, skutki ich publikacji mogą okazać się nieodwracalne.

6.  Nie narażaj dziecka, publikując bezkrytycznie jego zdjęcia w sieci!

Również rodzice często zapominają o podstawowych zasadach bezpieczeństwa w Internecie, publikując na swoich stronach lub w serwisach społecznościowych zdjęcia swoich dzieci, nie zważając, że mogą one natychmiast trafić do kolekcji pedofila. Internet wciąż jest polem ich działań, a znalezione zdjęcia dzieci mogą jedynie ułatwić im wybór ofiary i dotarcie do niej. Bezkrytyczne zamieszczanie więc w Internecie ich zdjęć z wakacji – np. w stroju kąpielowym – to niepotrzebne wystawianie ich na ryzyko. Podobnie rzecz się ma ze zdjęciami niemowlaków – czy na pewno chcesz, by za kilkanaście lat przyszły szef  Twojego dziecka widział je na zdjęciu z pieluchą?

7. Chroń komputer dziecka przed niewłaściwymi treściami. Upewnij się, że na komputerze Twojego dziecka działa zaktualizowany program antywirusowy i zapora sieciowa. Używaj filtru antyspamowego chroniącego program e-mailowy. Stosuj dostępne na rynku oprogramowanie filtrujące. Korzystaj  z programów kontroli rodzicielskiej. Pamiętaj jednak, że żaden program nie jest w stanie zastąpić uwagi rodzica.

Naucz swoje dziecko, by samo dbało o swój komputer. Im mniej znajdzie się w nim wirusów, trojanów i innych śmieci, tym wygodniejsze i bezpieczniejsze będzie korzystanie z niego. Pozwoli to ograniczyć frustrację wynikającą z powolnego ładowania się, wieszania się stron lub wyskakujących okienek, czasami z treściami niebezpiecznymi dla dziecka.
Zadaniem oprogramowania filtrującego jest uniemożliwianie dostępu do stron z potencjalnie niebezpiecznymi treściami. Nie chodzi wyłącznie o np. strony pornograficzne, ale i o te, które namawiają do agresji lub autoagresji (w tym samobójstw), propagujących nazizm lub anoreksję. Pokaż swojemu dziecku Katalog BeSt, a na pewno znajdzie tam zajmujące serwisy. Na pewno zainteresuje je również strona Sieciaków.
Pamiętaj, że żaden program filtrujący nie zastąpi rozsądku dorosłej osoby. Nawet jeśli komputer Twojego dziecka ma zainstalowane wszelkie dostępne programy do filtrowania treści, nie trać kontaktu ze swoim dzieckiem, nie zrzucaj odpowiedzialności za jego wychowanie na komputerową aplikację.

8. Upewnij się, że Twoje dziecko korzysta z gier adekwatnych do jego wieku, np. na podstawie oznaczeń PEGI.

PEGI (Pan European Game Information) to ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier komputerowych. W interesie producenta jest zamieszczanie oznaczenia PEGI na opakowaniu gry – można je zobaczyć jeszcze zanim ją kupimy, klasyfikacja ta pozwala nam ocenić czy nasze dziecko już dojrzało do konkretnej gry. Opis kategorii jest dostępny na stronie PEGI . Dzięki temu można uniknąć pomyłek polegających na przykład na kupieniu kilkuletniemu dziecku gry ociekającej krwią lub pełnej wulgaryzmów. Nie daj się również zwieść prośbom swojego dziecka – oczywiście, że będzie Cię zapewniało, że w tę lub taką grę (którą PEGI przewiduje dla starszego dziecka) grają wszyscy jego koledzy. To Ty decydujesz do jakich gier lub treści będzie miało dostęp.

9. Sprawdź szkołę swojego dziecka. Upewnij się, że opracowała i wdrożyła system zapobiegania i reagowania na cyberprzemoc.

Cyberprzemoc rówieśnicza to nic innego, jak przemoc wśród równolatków przeniesiona do Internetu. Może polegać na zmasowanych atakach na jedną osobę, których celem jest jej upokorzenie lub sprawienie przykrości. Równie dobrze może polegać na anonimowych atakach jednej osoby. O ile jednak tradycyjna przemoc rówieśnicza zazwyczaj jest dostrzegana przez nauczycieli, cyberprzemoc jest często niezauważana lub ignorowana. Sprawdź czy w szkole Twojego dziecka nauczyciele, szkolni psychologowie lub pedagodzy wiedzą jak reagować na przejawy cyberprzemocy, czy wiedzą jak rozwiązywać tego typu problemy, czy szkoła wypracowała system jej zapobiegania. Masz pełne prawo to wiedzieć.

10. Naucz dziecko szacunku dla innych internautów i przekonaj je, że nawet pozornie niewinne żarty potrafią bardzo krzywdzić.

Coś, co raz znajdzie się w Internecie prawdopodobnie już nigdy z niego nie zniknie. Jeśli zostanie powielone na innych stronach lub serwerach, prawdopodobnie nikt nie zdoła nigdy tego usunąć. Między innymi właśnie tego najbardziej obawiają się ofiary cyberprzemocy – faktu, że cały świat zobaczy niechciane zdjęcie lub dowie się o złośliwej plotce. Porozmawiaj z dzieckiem, pokaż mu, że niewinny lub nieprzemyślany żart powielony tysiące razy może krzywdzić. Pokaż mu, że nawet świadek agresji w Internecie, bezrefleksyjnie powielający wymierzony w kogoś materiał (chociażby dlatego, że jest śmieszny) przyłącza się do grona agresorów. Zwróć uwagę dziecka, że również ono może stać się ofiarą czyjegoś nieprzemyślanego żartu. Pokaż mu, gdzie szukać wtedy pomocy w sieci, ale przede wszystkim – daj mu poczuć, że zawsze może na Ciebie liczyć.
 

http://fdn.pl/rodzice-podstawowe-zasady-bezpieczenstwa

 

Opracowała Karolina Jurys

 

    Godziny pracy logopedy szkolnego

 w roku szkolnym 2023/2024

 mgr Eliza Mistewicz

Poniedziałek      10.20 - 14.50

Wtorek               11.10 - 15.10

Środa                 9.10 - 14.20

Czwartek           8.10 - 14.20

Piątek                8.10 - 14.20

 

POMOC LOGOPEDYCZNA W SZKOLE 110

Logopeda szkolny:

• wstępnie ocenia mowę dzieci z klas pierwszych i oddziałów przedszkolnych
• diagnozuje poszczególne przypadki
• organizuje pomoc logopedyczną
• udziela wskazówek do pracy nad prawidłową mową zainteresowanym rodzicom
• prowadzi terapię indywidualną i grupową

                           
     Terapia prawidłowej wymowy poprzedzona jest ćwiczeniami usprawniającymi narządy mowy (wargi, język, podniebienie) oraz ćwiczeniami oddechowymi i słuchowymi.

    Logopeda wywołuje prawidłowo brzmiące głoski, które powinny być utrwalane w domu z dorosłym, według wskazówek z zajęć. Takie ćwiczenia należy wykonywać codziennie, wielokrotnie wracając do poprzednio zrealizowanego materiału. Zwłaszcza na początku terapii warto ćwiczyć przed lustrem, by kontrolować poprawne ustawienie języka, zębów i warg.

    Dzieci zakwalifikowane na terapię logopedyczną uczestniczą w zajęciach grupowych (do 4 dzieci), a w szczególnych przypadkach indywidualnych. Częstotliwość spotkań ustala logopeda, w zależności od potrzeb.

UWAGA !
SKUTECZNOŚĆ TERAPII LOGOPEDYCZNEJ ZALEŻY W DUŻEJ MIERZE OD KONTYNUOWANIA ĆWICZEŃ W DOMU

 

CO POWINNO ZANIEPOKOIĆ RODZICA?

Jeśli u dziecka występuje:

• brak mowy
• jąkanie
• mowa bełkotliwa i niezrozumiała
• nieprawidłowy zgryz
• nieprawidłowa budowa języka (język zbyt „gruby”, mało ruchliwy)
• obniżona ostrość słuchu
• zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne (bułka - półka, domek - Tomek, koza - kosa)
• wymowa międzyzębowa (wysuwanie języka za zęby w czasie mówienia)
• zastępowanie w wieku 6 lat głosek sz,ż,cz,dż,r ich łatwiejszymi odpowiednikami (s, z, c, dz, l)

UWAGA !
JEŻELI PIĘCIOLATEK MA PROBLEMY Z POPRAWNĄ ARTYKULACJĄ, NALEŻY MU POMÓC LOGOPEDYCZNIE

JAKIE SĄ NAJCZĘŚCIEJ ZNIEKSZTAŁCANE GŁOSKI?

• s, z ,c ,dz ,sz, ż ,cz, dż ,ś ,ź ,ć ,dź – seplenienia (międzyzębowe – język wsuwa się przy wymowie tych głosek między zęby; boczne - strumień powietrza uchodzi bokiem, język ułożony jest niesymetrycznie; proste – głoski są przez siebie zastępowane)
• r – reranie (zastępowanie przez l lub j, wymowa gardłowa,wargowa, tylnojęzykowa)
• k, g – kappacyzm (zastępowanie przez t, d )
• w, z, ż, ź ,b, d, g –mowa bezdźwięczna (zastępowanie tych głosek ich bezdźwięcznymi odpowiednikami : f, s, sz, ś, p, t, k)

GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA

    Warunkiem prawidłowego wymawiania głosek jest sprawne funkcjonowanie języka, warg, podniebienia, żuchwy. Ich ruchy powinny być bardzo dokładne, dlatego warto poświęcić codziennie kilka minut na ich gimnastykę przed lustrem. Oto kilka prostych ćwiczeń:

• wargi otwarte, czubek języka stuka po wałku dziąsłowym za górnymi zębami
• wargi otwarte, czubek języka masuje wałek dziąsłowy
• wargi otwarte, czubkiem języka dotykamy każdego zęba u góry
• dokładnie oblizujemy wargi przy szeroko otwartych ustach
• kląskanie (stukot końskich kopyt)
• zęby zbliżone, wargi zaokrąglone i lekko wysunięte do przodu, zamykają się i otwierają (pyszczek rybki w wodzie)
• ściągamy usta i wysuwamy do przodu (całusek)
• wymawiamy na przemian bardzo dokładnie samogłoski i - u (karetka )
• na zmianę pokazujemy uśmiech i pyszczek rybki
• nadymamy jeden policzek i przesuwamy powietrze z jednej strony na drugą
• utrzymujemy słomkę lub kredkę między nosem a górną wargą
• dmuchamy na lekkie piórka, wiatraczki, robimy bańki

WADY WYMOWY A TRUDNOŚCI W NAUCE

    Wady wymowy mają bardzo duży wpływ na rozwój umiejętności czytania i pisania. Przejawia się on przede wszystkim w przedmiotach, które wymagają od dziecka prawidłowego czytania, pisania i wypowiadania się.

UWAGA !
CZĘSTO DZIECI Z WADAMI WYMOWY POPEŁNIAJĄ TE SAME BŁĘDY W CZYTANIU I W PIŚMIE, KTÓRE WYKAZUJĄ W MOWIE SPONTANICZNEJ.

    Zaburzenia mowy przyczyniają się do powstania trudności w nauce, z drugiej strony – przedłużające się niepowodzenia w nauce powodują zaburzenia mowy, np. jąkanie. Uczeń nieprawidłowo mówiący odczuwa lęk przed odpowiedzią, woli milczeć, a w wyniku tego otrzymuje słabe stopnie.

ZAPAMIĘTAJ !
IM SZYBCIEJ DZIECKO PRZEZWYCIĘŻY NIEPRAWIDŁOWĄ WYMOWĘ, TYM SZYBCIEJ POZBĘDZIE SIĘ BŁĘDÓW W CZYTANIU I PISANIU I BĘDZIE MIAŁO WIĘKSZE SZANSE NA SUKCES W NAUCE.

DOBRA KSIĄŻKA:

• Wnukowska K., Czy moje dziecko mówi poprawnie.Poradnik logopedyczny, Wydawnictwo Harmonia, 2010.
• Tońska – Mrowiec A., Języczkowe przygody i inne bajeczki logopedyczne, Wydawnictwo Harmonia, 2011.
• Kozłowska K., Zabawy logopedyczne i łatwe ćwiczenia, Wydawnictwo Pedagogiczne Kielce, 2005.
• Książki Małgorzaty Strzałkowskiej (Gimnastyka dla języka ,Wiersze spod Pszczyny, Straszna książka czyli upiorna zabawa w rymy i in.) oraz Agnieszki Frączek (Trzeszczyki, czyli trzeszczące wierszyki, Struś na cisie i inne fisie , Rymowane dranie czyli wiersze trudne niesłychanie)
   

 

Logopeda szkolny
Eliza Mistewicz